Katyń

Po nich zostały już tylko guziki

Wychodzące z ziemi jak wyrzut sumienia

Który oskarżenie rzuca w twarz oprawcom

Płacz oczekujących, krzyk w noc poniżenia

Krzyk ze strzałem zlany w jeden śmiech szyderczy

Który się rozniósł w lasu spokój błogi

Setki i tysiące umarłych, zdradzonych

Życie w pół przecięte strzałami w tył głowy

Ręce w tył kolczastym powiązane drutem

Podarte mundury, splamione krwią głowy

Palce połamane pod sowieckim butem

Nie bolą tak bardzo jak łzy starej wdowy

                                               Tomasz Jazłowski